2007-06-04

Danĝeroj por la lingvoj

Anonima komentanto de antaŭa blogaĵo donis al mi brilan ideon. Esence, li diris ke volapuko ne povas morti, ĉar ĝi neniam vivis. Li pravas: eĉ dum la kongresoj organizitaj sub la tidal Schleyer, la lingvo parolata estis la germana, ne volapuko.

Kompreneble, tio donas al mi grandan esperon. Vidu kial: laŭ Unesko, por la fino de la nuna jarcento, preskaŭ 90% de la vivantaj lingvoj estos malaperintaj. Ĉu esperanto estos unu el ili? Ĉu la hispana? Ĉu iu alia kiun mi parolas? Mi kun timo pensas ke iun tagon mi vekiĝos kaj neniu povos kompreni min, ĉar la lingvoj kiujn mi parolas jam estos malaperintaj.

Sed kompreneble, tio povas okazi nur al vivantaj lingvoj, neniam al iu lingvo kiu ekzistas nur sur papero (kaj du aŭ tri retpaĝoj). Do, la brila ideo kiun mi havis estas lerni volapukon. Ĉu iu konas rekomendindan retan kurson de volapuko?

2007-06-03

La korelativoj en la problemo de esperanto

Mi tre ofte pensas ke la granda problemo de esperanto estas ke ĝi ne estas tre disvastigata. Vidu nur: ĉiuj kiuj ekscias pri esperanto, ĉiam demandas kiom da personoj ĝin parolas (kompreneble, post demandi kie ĝi estas parolata). Kiam ili aŭdas la magrajn ciferojn kiuj konsistigas niajn vicojn, ilia rezonado estas ke ne indas lerni lingvon por uzi ĝin kun tiom malmultaj personoj (por ne paroli pri kion ili povas pensi pri tiuj personoj kiuj dediĉas tempon, monon kaj klopodojn por lerni minoritatan lingvon).

Do, la ekvacio estas simpla: esperanto ne disvastiĝas ĉar ĝi estas parolata de malmultaj personoj, kaj malmultaj personoj parolas ĝin ĉar ĝi ne disvastiĝas. Tiel, la solvo estas ankaŭ simpla: ni devas disvastigi esperanton!

Kompreneble, mi ne scias kiel ni povos disvastigi esperanton (ĉar neniu volas lerni ĝin ĉar ĝi ne estas disvastigata), sed tio estas alia afero. Mi nur notas kion ni devas fari; la decidon kiel ni faros tion, mi lasos a la politikistoj.